Iako je divlji losos prepun hranljivih materija kao što su omega-3 masne kiseline, proteini, vitamin D, B12, selen, B6, magnezijum i još mnogo čega, stručnjaci ističu da praktično nema ugljenih hidrata. Zbog toga se veruje da je losos idealna hrana koja utiče na smanjenje rizika od srčanih oboljenja, dijabetesa, artritisa, moždanog udara, kognitivnih problema poput Alchajmerove bolesti i nekih vrsta raka. Možda čak pomaže i u borbi protiv depresije, piše "Add on life".
Populacija lososa, posebno u regionima poput Japana, Kalifornije, Oregona, Vašingtona i jugoistočne Rusije, stalno se smanjivala tokom godina jer putevi, infrastruktura i ispunjena močvarna područja uništavaju ili im oduzimaju stanište. U područjima poput severoistočne Rusije, Britanske Kolumbije i Aljaske, lososa ima u izobilju. Međutim, njihovo stanovništvo i dalje pati od prevelike žetve. Da bi zadovoljile tržišnu potražnju za lososom, preduzeća su počela da ga uzgajaju.
Međutim, strčnjaci su nedavno počeli da govore da uzgojeni losos i nije toliko nutritivno vredan kao njegov divlji "rođak".
Tokom snimanja dokumentarnog filma "Fillet-Oh-Fish" autora Nikolasa Danijelsa, otkriveno je da farme lososa u norveškim fjordovima sadrže oko 50 stopa otpada, koji uključuje bakterije, pesticide i lekove.
- Zbog intenzivnog uzgoja i globalnog zagađenja, meso ribe koju jedemo pretvorilo se u "smrtonosni hemijski koktel" - ističe produkcijski tim dokumentarca, a dr Džozef Merkola se složio s tim mišljenjem.
- Današnje ribarstvo suočeno je sa nizom ozbiljnih problema, od prelovljavanja do hemijskog zagađenja i genetskih mutacija zbog toksične izloženosti - tvrdi doktor Merkola.
Određivanje toksičnosti uzgajanog lososa
Jedan ekološki aktivista iz Norveške, Kurt Odekalv, smatra da je uzgoj lososa loš po životnu sredinu i zdravlje ljudi. Tvrdnje ovog aktiviste podržao je toksikolog Džerom Razin koji je testirao brojne prehrambene proizvode na norveškom tržištu i otkrio da uzgojeni losos sadrži najveću količinu toksina.
Toksikolog je zapravo otkrio da ovaj tip lososa pet puta toksičniji od drugih testiranih proizvoda. Međutim neki stručnjaci se ne slažu sa njegovom tvrdnjom.
CSIRO (Organizacija naučnih i industrijskih istraživanja Komenvelta) iz Australije, sproveo je nezavisnu analizu uzgojenog Tasmanijskog atlantskog lososa i otkrio da je to najbolji izvor dobrih ulja za australijske potrošače.
U analizi se takođe navodi da farme koriste najbolju praksu i koriste održivu ishranu za uzgoj tasmanijskog atlantskog lososa.
Mo Salman, stručnjak sa Državnog univerziteta u Koloradu za veterinarske nauke i epidemiologiju, slaže se s tim i izjavljuje da bi opsežne prakse uzgoja u vodi trebale uzeti u obzir ekološke i druge biološke faktore kako bi se izbjegli negativni uticaji. Možda je loša praksa nekih vodenih farmi ta koja čini losos iz uzgoja otrovnim, prenosi "Nspirement".
